Monday, August 6, 2018

8वीं फेल लड़का बना करोड़पति, रिलायंस से लेकर अमूल है इनका क्लाइंट

त्रिशनित अरोड़ा ने महज 23 साल की उम्र में साइबर सिक्युरिटी एक्सपर्ट बन चुके हैं.त्रिशनित अब रिलायंस, सीबीआई, पंजाब पुलिस, एवन साइकिल जैसी कंपनियों को साइबर से जुड़ी सर्विसेज दे रहे हैं.



8वीं फेल लड़का बना करोड़पति, रिलायंस से लेकर अमूल है इनका क्लाइंट
त्रिशनित अरोड़ा साइबर सिक्युरिटी एक्सपर्ट हैं जिन्होंने स्कूल छोड़कर खोली थी अपनी कंपनी.

खास बातें

  1. 8वीं फेल होने के बाद त्रिशनित अरोरा बने साइबर सिक्युरिटी एक्सपर्ट.
  2. 19 की उम्र में कम्प्यूटर फिक्सिंग और सॉफ्टवेयर क्लीनिंग करना सीख गए थे.
  3. दुनियाभर में 50 फॉर्च्यून और 500 कंपनियां क्लाइंट हैं.
नई दिल्ली: कहते हैं पढ़ोगे-लिखोगे बनोगे नवाब, खेलोगे-कूदोगे बनोगे खराब. ये कहावत हर माता-पिता अपने बच्चे को कहता है. क्योंकि पढ़ाई से ही व्यक्ति आगे बढ़ता है और मुकाम हासिल करता है. लेकिन मुंबई के एक लड़के ने इस कहावत को ही उलटा कर दिया. मुंबई के रहने वाले त्रिशनित अरोड़ा को पढ़ाई में बिलकुल मन नहीं लगता था. जिससे उनका पूरा परिवार परेशान रहता था. लेकिन उनकी रुची ही उनकी सफलता बनी और आज वो महज 23 साल की उम्र में साइबर सिक्युरिटी एक्सपर्ट बन चुके हैं. ह्यूमन ऑफ बॉम्बे के फेसबुक पेज पर उनकी इंस्पिरेशनल स्टोरी शेयर हुई थी. जिसमें बताया गया है कि कैसे वो स्कूल की पढ़ाई छोड़कर भी अपना मुकाम हासिल किया.

पढ़ें- सक्‍सेस स्‍टोरी: मिलिए बल्‍ली सिंह से, जिन्‍हें पार्टी करने के लिए मिलते हैं अरबों रुपये
 
trishneet arora

बचपन में खेला करते थे वीडियो गेम
त्रिशनित अरोड़ा ने बताया है कि बचपन से ही उन्हें कम्प्यूटर में रुची थी. वो हर समय वीडियो गेम खेला करते थे. देर तक कम्प्यूटर में बैठने पर उनके पिता को काफी टेंशन होती थी. वो रोज कम्प्यूटर का पासवर्ड चैंज किया करते थे. लेकिन त्रिशनित रोज पासवर्ड को क्रेक कर दिया करता था. लेकिन इस चीज को देखकर उनके पिता भी प्रभावित हो गए और नया कम्प्यूटर लाकर दे दिया. एक वक्त ऐसा आया जिससे उनकी जिंदगी बदल गई.

पढ़ें- सफलता के लिए क्या-क्या किया, पढ़िए स्टीव जॉब्स की 3 Success Story​
 
trishneet arora

छोड़ा स्कूल और करने लगे प्रोजेक्ट्स पर काम
एक दिन त्रिशनित की स्कूल प्रिंसिपल ने उनके माता-पिता को स्कूल बुलाकर कहा कि उनका बच्चा 8वीं में फेल हो गया है. जिसके बाद उनके माता-पिता ने पूछा आखिर वो करना क्या चाहते हैं. जिसके बाद उन्होंने फैसला लिया कि वो कम्प्यूटर में ही अपना करियर बनाएंगे. जिसके बाद पिता के कहने पर उन्होंने स्कूल छोड़ दिया और कम्प्यूटर की बारीकियां सीखने लगे. 19 साल की उम्र में वो कम्प्यूटर फिक्सिंग और सॉफ्टवेयर क्लीनिंग करना सीख गए थे. जिसके बाद वो छोटे प्रोजेक्ट्स पर काम करने लगे. उनको पहला चेक 60 हजार रुपये का मिला था. जिसके बाद उन्होंने पैसे बचाकर खुद की कंपनी में खर्च करने का सोचा. आज जिसका नाम टीएसी सेक्यूरिटी सॉल्यूशन है. जो एक साइबर सिक्युरिटी कंपनी है. 8वीं फेल होने के बाद उन्होंने स्कूल से दूरी बना ली लेकिन उन्होंने 12वीं डिस्टेंस एज्यूकेशन से की और बीसीए कंप्लीट किया. लेकिन उससे पहले ही वो मुकाम हासिल कर चुके थे.

0टिप्पणियां
पढ़ें- 468 रुपए से शुरू किया कारोबार, अब बना रहे 1000 करोड़ में फिल्म 'द महाभारत'​
 
trishneet arora

रिलायंस भी है इनका क्लाइंट
जब त्रिशनित अरोड़ा 21 साल के थे तो उन्होंने अपनी कंपनी स्टार्ट की. त्रिशनित अब रिलायंस, सीबीआई, पंजाब पुलिस, एवन साइकिल जैसी कंपनियों को साइबर से जुड़ी सर्विसेज दे रहे हैं. वो हैकिंग पर किताबें भी लिख चुके हैं. ‘हैकिंग टॉक विद त्रिशनित अरोड़ा’ ‘दि हैकिंग एरा’ और ‘हैकिंग विद स्मार्ट फोन्स’ जैसी किताबें उन्हींने लिखी हैं.


भारत में 4 और दुबई में एक ऑफिस
उनकी मानें तो भारत में उनकी कंपनी के चार ऑफिस हैं और दुबई में भी एक ऑफिस है. करीब 40% क्लाइंट्स इन्हीं ऑफिसेस से डील करते हैं. दुनियाभर में 50 फॉर्च्यून और 500 कंपनियां क्लाइंट हैं. त्रिशनित का सपना है कि वो बिलियन डॉलर सेक्यूरिटी कंपनी खड़ी करें. फोर्ब्स की मानें तो भारत के अलावा, टीएसी दुबई से भी काम करता है, शुरुआती दावों के अनुसाल डोमेस्टिक मार्केट और मिडिल ईस्ट से 1 करोड़ रुपये से अधिक का राजस्व अर्जित किया है.
“As a child, I would enjoy opening up toys and gadgets to see how they work internally as opposed to playing with them. When we got a computer at home — I became obsessed. My passion grew from playing computer games like Vice City to understanding the hardware of the system. My father became worried when he saw me being on the computer for hours on end— he tried putting a password but by the end of the day I had figured out a way to bypass it. Eventually he moved from being annoyed to impressed and ended up buying me a new system! Whenever our system needed fixing, I would watch the expert closely and within a few short weeks I had networked two computers myself. If there was any machine that needed fixing, my neighbours would come to me— and I was so young!
Given that I was so consumed by this world of computers…I failed the 8th standard. I just didn’t understand History and Geography. Instead of yelling at me, my parents took me to the park after being called to the Principal’s office and asked me why — I just told them that my life was understanding computers…the software and hardware and nothing else mattered to me.
Eventually they allowed me to drop out of school but that doesn’t mean I stopped learning. In fact, my learning grew three fold! I started with small projects — fixing computers and cleaning up software and at the age of 19, I received my first big cheque of 60,000 Rupees. I used everything I had saved to invest in my own company - TAC Security Solutions.
The best way to describe my professional title would be to call me an ethical hacker. I would hack people’s systems, so that they could see the flaw in them and take over their cyber security. I’m currently the IT advisor to the Punjab State and have held training sessions for the CBI, Punjab State and Crime Branch. Our clients vary from Reliance to Government officials and we’ve recently expanded to have offices in 4 cities in India and 1 in Dubai. At 23, my dream is to build a billion dollar Cyber Security company and I think I’m here today because when I failed, my parent’s didn’t scream or force me to take more tuitions — they understood me and let me be. I’m not saying education isn’t important — all I’m saying is how you choose to learn can vary and that failing at school, doesn’t mean you’re a failure.”

कचरा बीनने वाले के बेटे ने AIIMS में लिया एडमिशन, पीएम मोदी ने कुछ इस तरह की तारीफ

बेहत गरीब परीवार से आने वाले आशाराम चौधरी ने अपने पहले ही प्रयास में एम्स प्रवेश परीक्षा में सफलता हासिल की थी.



कचरा बीनने वाले के बेटे ने AIIMS में लिया एडमिशन, पीएम मोदी ने कुछ इस तरह की तारीफ
आशाराम चौधरी अपने परिवार के साथ.

खास बातें

  1. पीएम मोदी ने आशाराम चौधरी की तारीफ की.
  2. आशाराम ने 23 जुलाई को एम्स में एडमिशन लिया था.
  3. आशाराम बेहत गरीब परीवार से आते हैं.
नई दिल्ली: प्रधानमंत्री नरेंद्र मोदी ने रविवार को 'मन की बात' में मध्य प्रदेश के आशाराम चौधरी की तारीफ की. आशाराम चौधरी ने
अपने पहले ही प्रयास में AIIMS की परीक्षा पास की थी और अब वे एमबीबीएस के प्रथम वर्ष के स्टूडेंट बन गए हैं. पीएम मोदी ने आशाराम की तारीफ करते हुए कहा कि मुझे पता चला कि किस तरह मप्र के अत्यंत गरीब परिवार से आने वाले आशाराम ने कड़ी महनत के बाद सफलता हासिल की. विपरीत परिस्थितियों में सफलता पाने वाले आशाराम युवाओं के लिए प्रेरणा हैं. आशाराम ने जीवन की मुश्किल चुनौतियों को पार करते हुए सफलता प्राप्त की है. मैं उनकी सफलता पर उन्हें बधाई देता हूं.

आपको बता दें कि एम्स की प्रवेश परीक्षा अपने पहले ही प्रयास में पास करने वाले आशाराम ने 23 जुलाई को एडमिशन ले लिया था. एम्स (जोधपुर) निदेशक संजीव मिश्रा ने अपनी पूरी टीम के साथ आशाराम को बधाई दी और संस्थान से सभी तरह के सहयोग का आश्वासन दिया.

0टिप्पणियां
कचरा बीनने वाले के बेटे ने पहले प्रयास में निकाला AIIMS एग्जाम, अब सरकार अठाएगी सारा खर्चा

सरकारी स्कूल से पढ़ें हैं आशाराम 
आशाराम की प्रारंभिक पढ़ाई गांव के सरकारी स्कूल में हुई है. आशाराम छठी में जवाहर नवोदय विद्यालय चंद्रकेशर में पहुंच गए. यहां दसवीं तक पढ़ाई करने के बाद नि:शुल्क आवासीय स्कूल दक्षिणा फाउंडेशन पुणे की प्रवेश परीक्षा दी. आशाराम चुने गए और 11वीं-12वीं की परीक्षा उन्होंने यहीं से अच्छे अंकों के साथ पास की. जिसके बाद आशाराम मेडिकल प्रवेश परीक्षा की तैयारी में लगे रहे और फिर उन्होंने इसी साल मई में एम्स की प्रवेश परीक्षा पास की.


સુરભિ : પીરિયડ્સમાં મુસાફરી કરી રહેલ છોકરીની પ્રેમકથા !

સુરભિ : પીરિયડ્સમાં મુસાફરી કરી રહેલ છોકરીની પ્રેમકથા !
અમદાવાદની અસહ્ય ગરમીમાં સુરત જવા માટે હું બસમાં બેઠો ! બસમાં એટલી ભીડ હતી કે પરસેવો લુછવા માટે રૂમાલ પણ ન કાઢી શકાય ! મારી બેગને મેં થોડી સરકાવી અને સીટ નીચે મૂકી. જેમ જેમ અંતર કપાતું હતું તેમ તેમ બસમાં ભીડ વધતી જતી હતી. સાંજના પાંચ વાગ્યે વડોદરા આવ્યું અને હું નીચે ઉતર્યો અને ફ્રેશ થઈને પાછો બસમાં બેઠો. જોયું તો બસમાં એક સીટ ખાલી હતી ! હું ઝડપથી ત્યાં ગયો અને એ સીટ પર બેસી ગયો. બસ ઉપડી અને ત્યારે કંડક્ટરે ઘંટડી વગાડી અને બસમાં એક છોકરી ચઢી ! એ છોકરી પાસે એક મોટી ટ્રોલી બેગ હતી અને હાથમાં એક પર્સ હતું. હું કંડક્ટરની પાછળની જ સીટ પર બેઠો હતો અને એ મારી સીટની બાજુમાં જ ઉભી હતી, બસમાં એટલી તે ભીડ હતી કે એ છોકરીએ પોતાના એક હાથે બેગ પકડેલી હતી અને એક હાથથી ચહેરાનો પરસેવો લૂછતી હતી ! મેં એની તરફ જોયું અને એણે અચાનક મારી તરફ જોયું અને મેં મોઢું ફેરવી લીધું ! શાળા અને કૉલેજમાં ઘણીવાર કહેવામાં આવતું કે બસમાં કોઈ વ્યક્તિને પોતાની સીટ આપવી જોઈએ ! મારા મનમાં ઘણી મુંઝવણ હતી. એકવાર તો થયું કે મારી સીટ એ છોકરીને આપી દઉં, પણ એજ સમયે વિચાર આવ્યો કે બધા લોકોને એવું લાગશે કે હું છોકરી પર લાઈન મારું છું તો ? કેમ કે બસમાં ઘણી છોકરીઓ હતી અને એ પણ આ છોકરીની માફક ઉભી જ હતી પણ આ છોકરીના ચહેરા પર બેચેની ચોખ્ખી દેખાતી હતી. મેં નિર્ણય લઈ લીધો હતો કે આ છોકરીને સીટ આપી જ દઉં અને બીજો વિચાર એ આવ્યો કે હું આ છોકરીને સીટ આપું એના કરતાં સામે જે અંકલ ઉભા છે એમને કેમ ન આપું ? કારણ કે આ છોકરી યુવા હતી ! વિચારોની આ લડાઈમાં હું જ ફસાતો ગયો. એ છોકરી બીમાર હોય એમ લાગતી હતી અને મેં એ છોકરીની સામે જોઇને કહ્યું, સ્ક્યુઝમી, તમારે બેસવું હોય તો ? એણે કહ્યુ, ના ના હું આમ જ ઠીક છું ? મને ખબર હતી કે એ ઠીક નથી ! હું ઉભો થઈ ગયો અને કહ્યું, બેસો ! એ કંઈ ન બોલી અને સીટ પર બેસી ગઈ. એના ચહેરા પણ હળવું સ્મિત હતું ! એણે મારી સામે જોઈને કહ્યું, તમારી બેગ મને આપો ! એણે પોતાના ખોળામાં મારી બેગ રાખી. એ છોકરીએ પોતાનું માથું આગળની સીટ ટેકવી દીધું, એ ઘણીવાર પોતાની કમર પર હાથ રાખતી હતી. મેં પૂછ્યું, આર યુ ઓકે ? એણે કહ્યું,યસ ડોન્ટ વરી ! વચ્ચે હોટેલ આવી અને કન્ડક્ટરે કહ્યું, પંદર મિનિટ માટે બસ ઉભી રહેશે ! એ છોકરીએ મને મારું હેન્ડબેગ આપ્યું અને હું નીચે ઉતર્યો ! એ છોકરી ધીમે ધીમે બસની સીડી ઉતરતી હતી અને છેલ્લા પગથિયે એનો પગ લાપસ્યો અને મેં એનો હાથ પકડી લીધો ! અમે બન્ને મૌન હતાં અને ત્યારે એ બોલી, થેન્ક્સ ! મેં કહ્યું, સંભાળીને ! એ બોલી, વોશરૂમ ક્યાં છે ? મેં કહ્યું સીધા જાઓ અને લેફ્ટ સાઈડમાં લેડીઝ ટોયલેટ છે ! એ થેન્ક્સ કહીને ઝડપથી વોશરૂમ માટે ગઈ ! મને ખ્યાલ આવી ગયો હતો કે એ છોકરી પીરિયડ્સમાં છે ! સાંજના સાડા છ વાગ્યા, મેં હોટેલ પર ચા પીધી અને બસમાં ગયો અને જોયું તો એ છોકરી બસમાં જ બેઠી હતી ! હું એની બાજુમાં ઉભો રહ્યો અને એણે હાથ લંબાવીને કહ્યું, “બેગ !” મેં મારી હેન્ડબેગ એને આપી. એના ચહેરા પર શાંતિ નજર આવતી હતી ! ભરૂચ આવ્યું અને બાજુની સીટ ખાલી થઈ અને એ છોકરી વિન્ડો સીટ તરફ સરકી અને હું એની બાજુની સીટ પર બેઠો !
નર્મદાના શાંત નીર જાણે આંખોમાં ટાઢક આપતાં હોય એમ લાગતું હતું ! મેં લેપટોપ કાઢીને લખવાનું શરું કર્યું. એ છોકરી મારા લેપટોપમાં જોવા લાગી અને બોલી, તમે રાઇટર છો ? મેં હસતાં હસતાં કહ્યું, ના બસ થોડુંક લખું છું ! એણે કહ્યું, મેં તમારા બ્લોગ્સ વાંચેલા છે ! મેં કહ્યું, થેન્ક્સ ! હું વિચારતો હતો કે એણે મારો કયો આર્ટિકલ વાંચ્યો હશે ? મેં પણ પૂછી લીધું, તમે મારો કયો આર્ટિકલ વાંચ્યો છે ? એણે કહ્યું, જાતિવાદ પરનો ! મેં કહ્યું, ઓકે ! એણે હાથ લંબાવ્યો અને કહ્યું, હાય, આઇ’મ સુરભિ ! મેં કહ્યું, હાય આઇ’મ પ્રકાર ! એણે કહ્યું, નાઇસ નેમ ! મેં પણ કહી જ દીધું, યુ ટુ ! હું અને સુરભિ હવે અજાણ્યા તો નહોતા જ રહ્યાં ! અમે વાતો કરતાં હતાં અને અચાનક બસ હાલક ડોલક થવા લાગી અને ડ્રાઇવરે બસને ઉભી રાખી ! ડ્રાઇવર ઉતર્યો અનેક કહ્યું, પંચર છે, તો બધા ઉતરો વીસ મિનિટ માટે ! હું અને સુરભિ પણ નીચે ઉતર્યા. બાજુમાં એક રેસ્ટોરન્ટ હતી અને બધા લોકો ત્યાં ગયા. મેં સુરભિને પૂછ્યું, તમારે કંઈ લેવું છે ? એણે ઇનકાર કર્યો. હું રેસ્ટોરન્ટમાં ગયો અને એક પાણીની બોટલ લીધી અને મને ખ્યાલ હતો કે સુરભિએ કંઈ જ નથી ખાધું એટલે હું એની માટે જ્યુસ લઈ ગયો. મેં કહ્યું, આ તમારા માટે ! એણે મારી આંખમાં જોયું અને કહ્યુ, તમે શા માટે તકલીફ લો છો ? મેં કહ્યું એમાં તકલીફ ન હોય ! એ જયુસ પીવા લાગી અને ત્યાં તો કંડક્ટરે અવાજ લગાવ્યો, એ બધા બસમાં બેસી જાઓ ! અમે બસમાં બેઠા, અંધારું થઈ ચૂક્યું હતું.
રાત્રે દસ વાગ્યે સુરત આવ્યું અને હું અને સુરભિ બસ સ્ટેશન પર ઉતર્યા ! એ થોડી ચિંતામાં હતી અને કોઈકને ફૉન લગાવતી હતી ! મેં કહ્યું શું થયું ? સુરભિએ કહ્યું, મારા મામા મને લેવા આવવાના હતાં અને એ કહે છે કે હું કલાક પછી આવીશ ! મેં પૂછ્યું, કેમ ? એણે કહ્યું, મારા મામા સુરતની બહાર રહે છે ! મેં સુરભિને કહ્યું, બસસ્ટેશનની પાછળ જ મારું ઘર છે ! તમે ચાહો તો ત્યાં આવી શકો છો ? એણે કહ્યું, આઈ’મ સોરી હું તમને વધારે તકલીફ નથી આપવા માંગતી ! મેં કહ્યું, એમાં તકલીફ ન હોય, તમારા મામાને કહી દો કે મારા ઘરે જ લેવા આવે અને આટલી રાત્રે તમે બસસ્ટેશનમાં બેસો એ પણ યોગ્ય ન કહેવાય ! એણે કહ્યું, ઓકે ! બસસ્ટેશનની પાછળ મારું ઘર હતું એટલે હું અને સુરભિ ચાલતાં જ ત્યાં જતાં હતાં, અને રસ્તામાં મેં મારી મમ્મીને ફૉન કરીને પણ કહી દીધું કે સુરભિ આવે છે અને એની માટે પણ જમવાનું બનાવી રાખે ! હું અને સુરભિ ઘરે પહોંચ્યા અને મમ્મીએ સુરભિનું સ્વાગત કર્યું. મારી બહેન નેહા પણ ઘરે જ હતી. મેં નેહાને કહ્યું, સુરભિને તારા રૂમમાં લઈ જા એટલે ફ્રેશ થઈને જમવા બેસીએ. ત્યારે સુરભિએ કહ્યું, જમવા ? મેં કહ્યું, હા ! એણે કહ્યું, મને ભૂખ નથી ! મેં હસતાં હસતાં કહ્યું, મને ખબર છે કે તમને કેટલી ભૂખ છે ! એ કંઈ જ ન બોલી અને સ્મિત આપીને નેહા સાથે એના રૂમમાં ગઈ અને હું પણ મારા રૂમમાં ફ્રેશ થવા ગયો !
હું ફ્રેશ થઇને બહાર આવ્યો અને ત્યારે જ મારી બહેન નેહા મારી બાજુમાં આવી અને કહ્યું, ભાઈ આ સુંદર છોકરી કોણ છે ? તારા બહુ જ વખાણ કરતી હતી ! મેં મસ્તીમાં કહ્યું, તારી ભાભી ! ત્યારે નેહા બોલી, મમ્મી ! મેં કહ્યું, ચૂપ રે વાંદરી…તારે જેટલા નવા કપડાં લેવા હોય એટલા હું લઈ આપીશ, પણ ચૂપ રેજે ! નેહાએ કહ્યું, આ થઈને મસ્ત વાત ! અમે ચારેય જણ જમવા માટે બેઠા અને મેં કહ્યું, મમ્મી પપ્પા ક્યાં છે ? મમ્મીએ કહ્યું, બેટા પપ્પા એક લગ્નમાં ગયા છે તો તમને આવતાં વાર લાગશે ! મમ્મીએ સુરભિને કહ્યું, બેટા તારા મામા ક્યાં રહે છે ? આમ સુરભિ અને મમ્મીની વાતો ચાલુ થઈ ગઈ ! બધા જમીને ધાબા પર બેઠા અને સુરભિએ મને કહ્યું, પ્રકાર આપણે આજે બપોરે જ મળ્યાં અને કેટલા સારા મિત્રો બની ગયા નહીં ! મેં કહ્યું, હા ! એણે કહ્યું, પ્રકાર તારો મોબાઈલ આપજે તો ? ને સુરભિને મોબાઈલ આપ્યો અને એ કંઈક મોબાઈલમાં લખતી હતી ! એણે મને મોબાઈલ આપતાં કહ્યું, લે આમાં મારો નંબર સેવ કરી દીધો છે ! હું મનમાં બહુ જ હરખાતો હતો અને નેહા મને સાઈડમાં કોણી મારતી હતી !
મમ્મી અને સુરભિ બન્ને વાતો કરતાં હતાં અને સુરભિને કોઈકનો ફૉન આવ્યો ! સુરભિએ કહ્યું, મારા મામા આવી ગયા છે અને નીચે ઊભા છે. મેં કહ્યું ચાલ હું તારી બેગ લઈને નીચે સુધી આવું. હું નેહાના રૂમમાં સુરભિની બેગ લેવા ગયો, સુરભિ પાછળ જ હતી. હું અચાનક ઉભો થયો અને સુરભિને મારો ખભો વાગ્યો અને સુરભિનો પગ લપસ્યો અને એ મારા પર પડી ! સુરભિને મેં ઉભી કરી અને અમે બંને એક સાથે બોલ્યા, સોરી ! સુરભિના ચહેરા પર સ્મિત હતું અને એ બોલી, હું પંદર દિવસ માટે સુરત છું. મેં કહ્યું, તો હું પણ પંદર દિવસ માટે ! એ બોલી, શું ? અને ત્યારે જ નેહા ઉધરસ ખાવા લાગી ! હું સુરભિને મુકવા નીચે સુધી ગયો અને એના મામાએ પણ મારો આભાર માન્યો ! હું સુરભિને મૂકીને આવ્યો અને ઉપર મારા રૂમમાં સુવા ગયો અને ફોન લઈને જોયું તો સુરભિનો મેસેજ હતો, આજે બહુ જ મજા આવી ! આમ, મુસાફરીનો થાક લાગ્યો હોવા છતાં હું અને સુરભિ આખી રાત વોટ્સએપ પર વાતો કરતાં રહ્યાં અને સુરભિએ મારું જીવન સુરભીનું કરી દીધું !